Al twee maanden kijk ik vanuit mijn werkkamer uit over een dorre zandvlakte waar af en toe een wolk stof opwaait... Het doet me denken aan het nummer ‘Dust in the Wind’ van Kansas dat ik vroeger vaak samen met een vriendin zong. Onze tuin is namelijk opnieuw ontworpen en aangelegd. De laatste stap is vorige week gezet: het gras werd ingezaaid en nu zien we de eerste sprietjes naar boven komen. Eindelijk! Ik zou het gras wel uit de grond willen kijken, zo ongeduldig kan ik blijkbaar zijn in het verlangen naar iets anders: nieuw leven, frisheid, kleur!
Vanochtend sprak ik een klant die in een organisatie werkt waar onderling vertrouwen en het samen werken aan resultaat nog niet vanzelfsprekend is. Dit deed me denken aan mijn tuin én aan de bekende auteur Patrick Lencioni. Zijn werk maakt duidelijk dat in organisaties geduld, vertrouwen en kwetsbaarheid essentiële ‘vruchtbare grond’ zijn voor het ontkiemen en groeien van ‘gras’. Ik hoor regelmatig van directeuren dat ze oprecht niet snappen waarom de rest van de organisatie niet gewoon doet wat er aan ambitie is neergelegd. Daarbij blijven ze vaak dezelfde boodschap en verzoeken zenden, in de hoop dat die tóch worden opgepikt. De paradox bij leiding geven is echter dat teveel ‘duwen’ op resultaat en verandering juist averechts werkt; teveel druk zorgt namelijk voor meer los zand (ieder voor zich) en wantrouwen. Druk plus onveiligheid kan ook leiden tot bomvolle agenda’s, geestdodende overleggen, onduidelijke doelen en gebrek aan gezonde confrontatie.
Voor directies en leidinggeven is het daarom zaak om relatief veel tijd en energie te steken in een gezonde basis: vertrouwen kweken. Dit vraagt allereerst om naar jezelf wijzen in plaats van naar anderen, jezelf kennen en het gedrag voor te leven dat je graag bij collega’s ziet.
Loes Meijlink, TheSparkCompany
Comments