Toen ik 20 jaar geleden volop in het corporate leven zat kreeg ik van een lieve collega dit boekje cadeau: ‘Living Out Loud’. Interessant genoeg snapte ik haar keus toen niet helemaal, maar ik vermoedde een verband met mijn harde schaterlach die dagelijks op meerdere verdiepingen te horen was.
Wat ik toen nog niet zag waren mijn creatieve, sensitieve en expressieve kwaliteiten. Kwaliteiten die ten diepste bij mij passen maar lagen te verstoffen. In mijn werk was ik vooral met mijn ‘hoofd’ bezig: structureren, anticiperen, analyseren en ‘vooral doorknallen’. Dat ging me jaren lang uitstekend af. Maar toen ik door enkele verdrietige gebeurtenissen in privé en werk onderuit ging kwam ik erachter hoe mijn hoofd te lang de overhand had. Ik was een ster geworden in het ondergronds houden van een deel van mij.
Vanaf toen kwam er geleidelijk meer ruimte voor gevoel en creativiteit. De omslag van overleven naar leven. Wat volgde was een ontdekkingstocht die me enorm veel heeft gebracht. Meer ontspanning, minder angst, zingen in a-capella groep Schaamteloos, een eigen bedrijf, een heerlijk gezin en prachtige vriendschappen!
Mijn hoofd doet het nog steeds prima (gelukkig maar!) maar mijn lijf en gevoel doen nu ook mee!
‘Living out loud’..... van welk deel van jou mag de figuurlijke volumeknop iets harder?...
Loes
