Wat moet jij allemaal van jezelf? En wat moeten anderen wat jou betreft? En wat mag je niet? Als je een paar minuten blijft schrijven komt er vermoedelijk een vrij lange lijst met ‘moetjes’ en ‘mag-nietjes’… Een heel menselijk fenomeen.
Ieder moetje kan in jouw leefwereld een figuurlijke tralie vertegenwoordigen van een soort mentale gevangenis. Een geconditioneerd construct, ooit onbewust ontstaan om je een weg te banen in dit leven. Je kon destijds niet anders. En het bracht je wel tot hier.
Sommige tralies hebben een bijzondere kleur, denk aan de bekende ‘red line’: de lijn die jij van jezelf NOOIT zal mogen overgaan. Ken je die van jou? Die lijn is super interessant, en misschien minder rood dan je denkt. Vraag je eens in alle openheid af: vergaat je wereld nu écht als jij die lijn overgaat, en wat zou je er juist mee kunnen winnen? Zijn er misschien toch creatieve mogelijkheden die je bijna niet voor mogelijk houdt?
We neigen er als mens naar om binnen de tralies te blijven, of er juist hard aan te gaan zagen of mee te stoeien. Die strijd leidt meestal tot traliegroei en levenslust-lekkage. De sleutel tot je denkbeeldige cel is een simpele zaklamp. Een lichtje van aandacht. Want door met aandacht te kijken naar je tralies, er geen robbertje mee te gaan vechten en ze nieuwsgierig te onderzoeken worden ze een beetje zachter, transparanter of schuiven ze wat opzij. Waarbij soms zelfs een geamuseerde glimlach opkomt.
Tijd voor een dansje op ‘Jailhouse Rock’! 😊
Comments