Vanochtend had ik mijn tweede zangles. Dat durfde ik tot voor kort niet aan. Ik heb al mijn hele leven een grote passie voor muziek en dans, maar zingen deed ik alleen onder de douche. Wat is er dan veranderd?
Ik heb gemerkt hoe fijn het is om me te uiten via muziek, in het bijzonder met mijn stem. Ik heb ervaren hoe bijzonder het is als ik zonder reserves zing met en voor mensen. Het klinkt niet altijd zuiver, maar komt wel uit mijn hart. Er gaat iets open en ik kan op mijn manier iets moois maken in het moment.
Tijdens de les moest ik opeens denken aan een parallel met werk. Hoe vaak krijgen onze collega’s ons écht te zien, in volle glorie, zonder reserves? Durf jij anders te zijn, met al je ‘eigenaardigheden’? Mijn ervaring is dat als je meer van jezelf laat zien en minder bang bent voor een eventueel oordeel, je wint aan plezier, lichtheid en creativiteit. Het mooie is dat je hiermee anderen prikkelt om hetzelfde te doen!
Wat houdt je tegen?...
‘Get Loes!’ :)
(met dank aan mijn geweldige zanglerares Esther Mooijman)