In popliedjes komt niets zo vaak voor als het thema liefde en het woord ‘hart’. Ook bezingt menig artiest het verlangen naar een geliefde, het echt niet kunnen missen van die bijzondere persoon en het daarbij passende gevoel van heelheid en compleetheid.
Het boek ‘Verslaafd aan liefde’ van Jan Geurtz illustreert op sublieme wijze deze thematiek en de universele menselijke zoektocht naar liefde en erkenning. Hij legt helder uit dat de onderliggende en vaak onbewuste reden voor deze zoektocht onze fundamentele zelfafwijzing is. De lagen die onze identiteit vormen zijn feitelijk schillen en sluiers die onze ‘natuurlijk staat van zijn’ verhullen. En wat is dan die natuurlijk staat? Verrassing: onvoorwaardelijk liefde, voor jezelf en anderen! Telkens als je liefde en erkenning buiten jezelf zoekt doe je dat dus eigenlijk vanuit de behoefte aan contact met zelfliefde of een soort universele liefdesbron. Love is an inside job, zeg maar.
Als inspirerend experiment ging ik vanuit dat perspectief naar popliedjes luisteren. En ik kwam er achter dat er dan iets heel grappigs gebeurt:
· ‘I was made for loving you’ van Kiss wordt: ‘I was made for loving me’
· ‘Love you more’ van Racoon wordt ‘Love me more’
· ‘Mag ik dan bij jou?’ van Claudia de Breij wordt ‘Mag ik dan bij mij?’
· ‘Zij gelooft in mij’ van André Hazes wordt ‘Ik geloof in mij’
· ‘All I want for Christmas is you’ van Mariah Carey wordt ‘All I want for Christmas is…… me!’
